پس متوجه شدیم خیلی فرق هست بین نرم افزارهایی که میخوان تصویر یه ساختمون رو ببرن روی بیلبوردهای شهری و یا اینکه همون ساختمون رو طراحی کنن و به فاز اجرا برسونن  ! 

خوب حالا یه نگاهی داشته باشیم به اینکه پرزنت نهایی پروژه های معماری رو چه کسانی انجام میدن؟

شاید به این فکر افتاده باشین که اگه خروجی نهایی حاصل کار آرتیست هست پس توی دفاتر معماری دقیقا چیکار میکنن !؟ خوب کاملا مشخص هست که اون ها طراحی میکنن. خارج از شوخی حالا شاید تحلیل نمودار مورد بحث ما در این مقاله براتون ساده تر شده باشه .(همون نمودار پردرخواست ترین فرصت های شغلی در بخش اول مقاله )  به اون نمودار دوباره یه نگاهی بندازین و به این فکر کنین که یک شرکت معماری بیشتر به پرسنل توسعه دهنده طرح نیاز داره ؛ به کسی که بتونه خلق کنه ؛ به کسی که بتونه روح زمانه و ویژگی های اقلیم رو درک کنه و اون در شمایل 3D به نمایش بذاره (حجم خام ) هر چند همچنان ماکت های حجمی و اسکیس کاربرد خودشون رو دارن ولی خوب دانش نرم افزاری هم باید کنار این جریان باشه .  میشه گفت امروز روز دانش نرم افزاری لازمه ی بیان معمار  و اسکیس و ماکت لازمه ی تفکر معمار هستن .  شرکت معماری میخواد کارش رو بسازه یا اینکه باید نقشه های اجراییش رو در اختیار مجری مجزا از خودش قرار بده ؛ پس نهایتن به نرم افزارهایی نیاز داره که بهش جزییات  مهندسی ؛ مقیاس ؛ اندازه و ختم کلام نقشه اجرایی بدن .

میشه گفت متداول ترین چرخه ی کاری در شرکت های معماری به این شکل هست :

بعد از تحقیق و بررسی و برآورد و جمع آوری اطلاعات و نیازهای کارفرما پروژه اتود زده میشه و با اسکیس های دیجیتالی یا دستی تفکرات معمارانه به یک یا چند کانسپت ختم میشه . اکثر کانسپت ها در نطفه خفه میشن و فقط یک یا چند تا از اون ها به مرحله مدلینگ میرسن. در مدلینگ اولیه سعی در بررسی اجرایی بودن کانسپت میکنن و همزمان اگه محاسبات سازه ای خاصی داشته باشه مورد بررسی و استعلام قرار میگیره. 3بعدی سازی اولیه برای درک و تجسم بهتر پروژه برای تیم طراحی انجام میشه و در نهایت با هر نرم افزاری که برای پرزنت وجود داره کار رو برای ارائه به کارفرما پرزنت میکنن و یا اگه نیاز به پرزنت آنچنانی بود کار برای پرزنت به یه آرتیست یا استدیوی مرتبط سپرده میشه . 

چه نتیجه ای میگیریم ؟ 🤔

در آفیس های معماری مثلا 5 طرح و ایده متفاوت مورد توسعه و مدلینگ قرار بگیرن ولی 1 یا 2 تاشون به رندر میرسن . به عبارت دیگه نیاز به دانش آموخته معماری که میتونه توسعه ی ایده بده و مدلینگ کنه بیشتر از کسی هست که رندر بگیره . از طرفی پروسه ی فاز 2 و تهیه نقشه های اجرایی وقت گیر تر از پرزنت و رندرینگ هست . پس همه ی این ها نشون میده دنیا به آرک ویز آرتیست هایی که متمایل به معماری هستن ( خاکستری تیره ) بیشتر نیاز داره .( به همین دلیل در نمودار مورد بررسی اتوکد – رویت – اسکچآپ جایگاه بالایی دارن ) این در حالی هست که در ایران اکثرن دنبال رندر گرفتن و البته همه کاره بودن هستن! (در ادامه به فریلنسرها که با اسم گرگ های تنها میشناسیم شون میپردازیم)

شاید این مثال برای این مبحث جالب باشه :

در کشور ما وقتی محصول نهایی یک بند موزیک به وسیله ی حنجره ی یک خواننده به گوش مخاطب میرسه ؛ مخاطب فقط خواننده رو میشناسه و عملا شاعر , نوازنده ، آهنگساز و … محو میشن ! شاید همین عادت مخاطب ایرانی باعث شده در این حوزه هم مراحل قبلی نادیده گرفته بشه و خواننده ای به اسم V-ray – Lumion -Thea – Corona و … رو تنهاترین و همه کاره در فرایند معماری بدونیم و بقیه ی فعالین این بند هنری مهندسی رو محو کنیم ! (کمر تمثیل شکست😁😅)

مشخص هست که متاسفانه این حوزه هم به دایره حوزه هایی پیوسته که فرهنگ سازی در اون خیلی دیرتر از خودش اومده و خوب میشه گفت این وضعیت یک بهم ریختگی یا بهتره بگیم آشفتگی فرهنگی استفاده از نرم افزارها هست .🤕  به طور مثال بسیاری از موسسات آموزشی AutoCad رو مهره ی سوخته میدونن و اکثرن Revit رو توصیه میکنن . کالبد شکافی این مسئله رو موکول میکنیم به فرصت دیگه ولی همین قدر در نقض این صحبت ها کافیه که : هر دو این نرم افزارها از یک کمپانی هستن و اگه اینقدر رویت برتری داره چرا همچنان اتوکد منتشر میشه ؟!